Bu hafta benim için BİTİŞ teması ile BAŞLADI.
Anaokulunda 4 aydır çalıştığım görevim sona erdi. Bu bitiş beni biraz hüzünlendirdi. Hayatımda rutin haline gelmiş olan bazı şeyler artık değişecek. Yeni bir düzen kurmaya başlayacağım.
Ama bir yandan da içimde bir heyecan var. Hayatımda yeni bir şeye yer açıldı. Belki de anaokulundan boşalan saatlerimi doldurmak için daha farklı bir iş imkanı çıkacak karşıma. Her bitiş aslında yeni bir başlangıca yer hazırlamaz mı?? Belki de bitişten çok NASIL bitirdiğimiz önemlidir. Nasıl vedalaştığımız, hayatımızda nasıl bir anlam taşıdığı...
Bazı bitişler yapman gerekeni yaptığını bilmenin iç rahatlığıyla kolay olur. Bazıları ise daha olumsuz duygularla olur. İlişkilerde de benzer bir durum yaşanabilir. Bir ilişki biter, yeni bir ilişkiye yer açar. Bazen ilişki hüzünle biter, bazen de "Oh bee bitti işte" dedirtir. Yaşanan her ilişki bize öğretir. Dersler çıkartırız.
Bence hatırlamak gereken şu: Her yeni başlangıç bitenin yerini doldurur. Biten artık geçmişte kalandır. Ve bugün şimdi burada yaşadığımız ise yeni bir başlangıçtır. Başlangıçlar umut doludur. Heyecanlıdır, bilinmeyendir.Bazı başlangıçlar bembeyaz bir sayfaya başlar, bitenden geri kalanı üzerinde taşımak istemez. Kimileri ise yeni başlangıcını bitenlerin hazırladığı zeminin üzerine inşa eder.
Sizin bitişiniz/başlangıcınızın hikayesi nedir?
Kaydol:
Kayıt Yorumları (Atom)
Çok güzel ve manidar bir yazı THX Cella,
YanıtlaSilHer bitiş bir başlangıçtır. zira Varlığı hayatından çıkışı yokluğun başlangıcıdır. Benim hayatımda son dönemde sonlandırmaya çalıştığım ( hayatımdan çıkarmaya çalıştığım ) alışkanlıklarım, huylarım, ilişki paternlerim, yoksunluklarım, Bununla beraber hayatıma katmak istediğim yeni alışkanlıklar yeni yetenekler yeni varlıklar ve kazançlar var.
Cellanında dediği gibi bazen bir son bir sürü başlangıcı tetikliyor bazen bir seli bir tek damla harekete geçiriyor. Ama Sel olması için bir sürü damla birikmesi gerekir.
Bende kendime bahar temizliği yapıyorum yenileri kabul edebilmek için eskileri katlayıp saygılarımı ve teşekkürlerimi sunup dolaba kaldırmaya çalışıyorum. Hiç böyle bir temizlik yaptınızmı bilmem ama bu işi yaparken bazen elinize eski bir obje geçer ve anıları canlandırır o an dalıp gidersiniz. Bana da bu oluyor bu aralar.
Bir de şuna değinmiş cella Sağolsun Alınan dersler. Hayat bu dersler gibi eski hayat bilgisi dersi vardı ünite ünite okurdun bazı üniteleri anlamadığında o üniteyi tekrar ederdin. Her bitişte bir muhasebe yapmak lazım ne öğrendim diye yoksa hayat seni sınıfta brakır tekrar ettirir üniteyi.
Biraz uzun oldu Bende bahar temizliği ortalık toz duman
Sevgiler
dani
Hayat upuzun bir yol. Yokuşlar, iniş-çıkışlar - git geller ve hatta
YanıtlaSiluyu-uyanlarla dolu.
Ufuk diye bisey varya. Her insanda farklı olan. Bazı insan ufkun sınırlarını zorlarken görmekte, bazısı da belli bir sınıra kadar görüyor. Hatta görmek istiyor.
Sanki biraz da biz bitirip, biz başlatıyoruz herseyi.
Ufak bir ornek. Uçarsınız, yağmur çamur her taraf. Yıldırımlar şimşekler. Yukarı daha yukarı. Sonra heryer bembeyaz, pamuk gibi.
Dersiniz ki. Aşağıda kıyamet, ama bir çıt üzerinde huzur.
Hayat biraz bu sanki. Nereyi nasıl görmek istediğimizle. Hangi noktadan baktığımızla ilişkili.
Neyi doğru yakaladığımız, neye el uzattığımız, neye göz ucuyla baktığımızla ilintili.
Neyi bitirdiğimiz, neyi başlattığımız ile ilgili. Hepsi upuzun bi ip.
Kesip, tekrar bağlamak, düğüm atmak, hatta ipi başkalarıyla uzatmak dahi elimizde.
Start finish düzlüğü. Adı üstünde...